حسن روحانی با شعار تدبیر و اعتدال قاپ خیلی ها را دزدید. اما مثل خری چلاق در گل مانده است. دکترین جدیدی که حسن روحانی پیشنهاد میکند در موضعگیریهای اخیر اراذلی که دولت او را تشکیل میدهند نمایان است. در این نوشتهٔ کوتاه به معانی و مفهوم این موضع گیری ها اشاره میکنم.
۱- در رابطه با بمباران شیمیایی مردم سوریه توسط رژیم اسد؛ عراقچی به عنوان سخنگوی وزارت امور خارجه این بمباران را کار خود مردم سوریه دانسته و وزیر امور خارجهٔ مشهور این دولت تدبیر؛ همان گه را به صورتی رسمی تر هورت کشید. این احمقها فکر نمیکنند که این ماجرا بسیار بزرگتر از آنی است که بتوان به گردن این و آن انداخت. جنبش سال ۸۸ نیست که فرزندان مردم را بکشند و بعد آنها را بسیجیانی که به دست مردم کشته شده اند مطرح کرده و برایشان تشییع جنازه هم بگیرند و خانواده هایشان را تهدید کنند. (نمونهٔ نخست تدبیر)
۲- حسن روحانی پس از آنکه به اطلاعش رسانیدند که آش دارد شور میشود و مزخرفات عراقچی و محمد جواد ظریف نمیتواند ماستمالی مدبرانه ای باشد و گند کار دارد بالا می آید و پزشکان بدون مرز هم در حال انتشار اخبار هستند؛ بمباران شیمیایی را پذیرفته و بدون اشاره به طرفی که بمباران کرده است (سوراخی برای فرار) آنرا می پذیرد و در گام بعدی با دیدن اینکه شوری آش با سخنان چاک هیگل و پاسخ آقای اوباما به این پرسش که آیا دولت او در حال گرفتن تصمیمهای کلیدی در رابطه با سوریه است؛ تنها پاسخ داده است: بله؛ لازم دیده است که باز هم بدون ذکر نام بمباران کننده آنرا به شدید ترین وجه (حرف زدن که مالیات ندارد) محکوم نماید. مفهوم این نوع موضع گیری گام به گام بسته به درجهٔ فاش شدن جنایت مشترک رژیم جمهوری اسلامی (با فتواهای مدبرانهٔ رهبر فرزانه) و رژیم اسد منجر به نمایان شدن چهرهٔ کثیف حسن روحانی در مجامع دیپلماتیک و خروجی های خبری و تحلیلهای سیاسی نویسندگان میگردد و منظور حسن روحانی از «تدبیر» شفاف تر میشود.
۳- بیژن نامدار زنگنه که پست وزارت نفت را اشغال کرده است؛ اخیراً فرموده اند که : گران شدن نفت به نفع آمریکا است. مفهوم این سخن گهربار این استاد وزارت نفت این است که باید هرچه میتوانیم نفت را ارزان بفروشیم تا آمریکاییها ضرر بکنند؛ چون اگر گران بفروشیم آنها سود میکنند. وزارتخانهٔ تحت اشغال ایشان همچنین گفته است که در ۷ ماه آینده تولید نفت را به سقف ۳ میلیون بشکه خواهد رسانید.
مفهوم این سخنان مدبرانه این است که رژیم در مرحلهٔ ورشکستگی قرار گرفته است و میخواهد ثروت ملی ایرانیان را به حراج گذاشته و به هر قیمتی که هست تبدیل به پول نقد بکنند.
این سخنان مدبرانه مورد لطف و فتوای پیامبرگونهٔ رهبر فرزانهٔ همهٔ مسلمین جهان (بدون استثناء) هم قرار دارد و در این رابطه از افراد و گروههای مالی «رانت خوار جدید» برای فروش نفت ارزان و «قاچاق نفت» استفاده خواهد شد که اولویت آنرا اطرافیان رفسنجانی و سپاهیان پاسدار و جان برکف اسلام و برخی بسیجیهایی که بیشتر از اعلام نوکری و حمل قلاده برای رژیم ارزش دارند تشکیل میدهد که میتوانند به سفرهٔ جدید غارت ناب محمدی بپیوندند.
اما مشکل اصلی رژیم فقط نفت نیست. پیشنهاد من به دولت تدبیر حسن روحانی این است که حفظ رژیمهای عراق و سوریه و حزب الله لبنان را نیز به «رانت خواران» بسپارند و برادران «عرضشی» را به بهشت وعده دهند. زیرا شواهدی دیده میشود که «باستان شناسان سلفی سوریه» میخواهند به حفاریهای علمی در گور زینب بپردازند.
کژدم
پستها
کژدم عزیز. همینطور که میدانید سوریه بدل به باتلاقی برای بلعیدن امکانات اقتصادی ایران و توان انسانی و نظامی حزب الله شده و در ضمن عاملی است که سبب تنفر روزافزون ملل مختلف چه در جهان عرب و چه در نقاط دیگر دنیا از ایران و حزب الله و روسیه میگردد که عامل روانی و تبلیغاتی لازم را برای تدابیر آینده فراهم میکند.
پاسخحذفدارودسته حاکم بر این کاملا در این باتلاق فرورفته و گیر کرده اند و واکنش آنها نسبت به حملات شیمیایی در سوریه نیز نشانه ای از این سردرگمی و بلاتکلیفی است.
حال معضل دیگری در منطقه در حال شکل گیریست و آن امکان شروع جنگ فرقه ای در لبنان است که مطمئنا حزب الله از آن جان سالم به در نخواهد برد و حتی اکنون نیز جای پای ایران در لبنان بسیار سست شده است.
روحانی با موضعگیری اخیرش عملا در حال ارسال سیگنالهایی است که آماده مذاکره بر سر سوریه است. ولیکن متاسفانه شرایط به گونه ایست که ایران را بخشی از بحران میدانند و نه راه حل و و ظیفه ای که به ایران محول شده فقز پرداخت صورتحسابهای ارسال سلاحهای روسی به سوریه است که موظف به پرداخت آنهاست و نه بیشتر.
برای ایران پا پس کشیدن از سوریه نه تنها دشوار بلکه ناممکن شده است چون به خوبی میداند که هرگونه عقب نشینی در سوریه سبب عقب نشینی متعاقب از لبنان و عراق خواهد شد و بحران را به لب مرزهای ایران میاورد.
سیگنالهای روحانی نیز برتی آماده بودن برای مذاکره دردی را دوا نمیکند و نهایت اینکه این ملت فلکزده ایرانست که باید از شکم خود بزند و هزینه این جنگ را بپردازد.